چه طور خشم مان را کنترل کنیم و با افراد پرخاشگر چگونه رفتار کنیم؟
وقتی حرف کنترل کردن خشم پیش می آید، اغلب تصور می کنیم با چیزی رو به رو هستیم که دست خودمان نیست و قادر به کنترل آن نیستیم یا نباید آن را کنترل کنیم. اما مسلم آن است که اگر نتوانیم خشم را به درستی مهار کنیم، به هیجان بسیار مخربی تبدیل می شود. اگر هم خشم را فرو بخوریم و آن را بروز ندهیم، مشکلات جسمی و روانی زیادی را در خودمان ایجاد می کنیم، علاوه بر آن مجبوریم خواسته های خودمان را پنهان کنیم و انتظار تغییر رفتار در دیگران را هم نداشته باشیم.
از طرف دیگر، اگر این خشم بروز یابد، بیشتر وقت ها وضع را بدتر می کند. شواهد کمی وجود دارد دال بر اینکه بروز دادن خشم، روش خوبی برای کم کردن انرژی آن است، اما بسیاری از افرادی که خشم خود را بروز می دهند، از دست دادن کنترل و شرمساری را نیز تجربه می کنند. پس بهتر است به دنبال راه حل بهتری برای این هیجان مخرب باشیم، به طوری که نه مجبور باشیم آن را فروبخوریم و به خودمان آسیب بزنیم و نه اینکه با بروز آن به دیگران آسیب بزنیم.
برای اینکه بتوانیم خشممان را کنترل کنیم، اول باید بدانیم احساس خشم چه شکلی است. در ابتدا حجم احساس خشم ما، به اندازه یک گلوله برفی کوچک است، که در بالای شیب یک قله قرار گرفته است. اگر این گلوله از بالا به پایین قله بغلتد، کم کم حجیم تر می شود و در نهایت تبدیل به بهمنی ویرانگر می شود. ما توان آن را داریم که یک گلوله برفی را از غلتیدن به دامنه کوه باز داریم، اما اگر این گلوله حجیم تر شد، متوقف کردن آن دیگر در توان ما نخواهد بود.
